και όπως μας λέει ο ίδιος …
Γεννήθηκα στην Αθήνα και κάπου εκεί στις αρχές του ´60 μετέβημεν οικογενειακώς και ομοθυμαδόν εις την ωραιοτάτην Θεσσαλονίκην όπου εκεί έμελλε να περάσω τα παιδικά, εφηβικά, πανεπιστημιακά αλλά και μετα-πανεπιστημιακά μου χρόνια. Η Θεσσαλονίκη τότε ήταν πολύ πιo κοντά σε εκείνο το υγρό και υποβλητικό της παρόν που φευ με τα χρόνια πήρε να ξεραίνεται σαν φυλλαράκι από την σύγχρονη νεοελληνική βαρβαρότητα της αντιπαροχής! Αυτή της η διάσταση σίγουρα έγραψε αρκετές σελίδες μέσα στην ψυχή μου, τις οποίες όποτε ξεφυλλίζω αφήνουν πάντα στα δάχτυλά μου τις μυρωδιές του λιμανιού, μου!
…Αλλά να τώρα που τα πόδια μου είχαν βρει κάπου να πατήσουν γερά…κι αυτό το κάπου ήταν το ροκ εντ ρολ. Ευλογημένο πράμα! Κι εγώ άρχισα να περιφέρομαι από τότε μολυσμένος διαδίδοντας τον ιό του!
Οι Yoghurt ήταν το επόμενο βήμα μέσα στην ροκ γαλακτοκομία της εποχής παρέα με τους Θανάση Νικολαίδη, Γιώτη Μπάγκαλα και τον Στέλιο Χ´παππά. Πρόβες στη μονοκατοικία της Έλλης Ναζλίδου, ακόμα την ευγνωμονώ για αυτή την παράτολμη κίνηση που έκανε η γυναίκα να βάλει στο σπιτάκι της τέσσερις ρυπαρούς ρόκερς…Ελπίζω να μην το μετάνιωσε! Η πρώτη πρόβα generale εξελίχτηκε σε πάρτυ όπου έγιναν «διάφορα»… κι ένα από αυτά ήταν η λυσσαλέα αντίδραση των γειτόνων που ωσάν αγανακτισμένοι πιονιέροι του Φαρ Ουέστ στο Λούκυ Λουκ πέταγαν τούβλα στο ήδη καταπονημένο από τον καιρό αλλά κι από εμάς σπιτάκι. Φύγαμε από τα παράθυρα γιατί βέβαια
κατέφθασαν εξίσου αγριεμένα και τα «όργανα».
1982-83 η πόλη αλλάζει και προσθέτει χρονοντούλαπα όπως,κι εμείς με τη μόνη διαφορά βέβαια ότι εμείς θα μπούμε μέσα σε αυτά ενώ αυτή θα συνεχίσει να υπάρχει ατάραχη μέσα στη μανία του χρόνου. Τότε μπαίνω στην μουσική παρέα των ALA CARTE που αποτελούσαν οι ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ,ΔΗΜ.ΓΟΥΜΠΕΡΙΤΣΗΣ,ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑΚΗΣ, και ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΓΩΝΙΔΗΣ και εκεί κατανοώ πολύ καλά τι σημαίνει να παίζεις επαγγελματικά.
Ήρθαν χρόνια δύσκολα μα γοητευτικά, στου έρωτα και της κραιπάλης τα στενά χαμένα αλλά και γι´αυτό δημιουργικά…Ένα απροσάρμοστο παιδί που έτρεχε στη μέση του στρατοπέδου γουλί φωνάζοντας τον λοχαγό «γιατρέ μου» και πίσω στο 401 για τα περαιτέρω…Που μυαλά για όπλα! Λουλούδια κι αγάπες στη καρδιά είχα τότε και ένα μεγάλο εγωισμό! Με βρήκαν οι ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ του μακαρίτη του ΠΑΥΛΟΥ και με πήραν για τραγουδιστή της μπάντας. Αυτό ήταν κυρίες και κύριοι το ροκ εντ ρολ! Τραγουδούσα κι ένιωθα τον Παύλο δίπλα μου να με στηρίζει! Δεν θα πω περισσότερα για αυτό.Οι εμπειρίες είναι μυστικές.Από τα 1993 μέχρι σήμερα γρατζουνάω το σήμερα, το χτες και πιθανά το αύριο με τα τραγούδια μου. Δεν θέλω να μιλήσω για αυτά γιατί δεν με χρειάζονται…Μιλάνε, αν έχουν να πουν κάτι,από μόνα τους.Ένα μόνο θα πω.Το πιό πολύτιμο απόκτημα σε αυτή την πορεία μέχρι τώρα είναι τα πρόσωπα σας που κοιτάζω όταν σας τραγουδώ.ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΛΟΥΚΙ!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΓΕΜΑΤΗ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ (αδύνατο να τα γράψουμε όλα )….
ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΚΑΙ « ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ » ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΡΟΚ ΔΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΜΕ ΤIΣ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ
• ΕΜΕΙΣ Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΑΡΔΙΑ city news ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ( Μπορείτε να τον συναντήσετε εδώ: http://www.reverbnation.com/giorgosdimit...
• http://www.georgedimitriadis.gr/
• http://www.myspace.com/aceface2
• http://www.youtube.com/georgethemod
• http://www.youtube.com/giorgosdimitriadis
• http://www.ilike.com/artist/Giorgos+Dimi...
________________________________________
Και στο Facebook: http://facebook.com/giorgos.dimitriadisc
ΑΚΟΥΣΤΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΑΦΕΘEIΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΡΟΚ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΝΟΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΓΙΖΟΥΝ…
ΑΡΘΡΟ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΡΛΑΚΑΣ
Βασίλης Μπαρλάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.