Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

TIΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ

 
 Tίποτα δεν είναι όπως πρίν.Είναι πολύ καλύτερα.Πράγματι, είναι πολύ καλύτερα και περισσότερο απερίγραπτα απο οτι μπορεις να φανταστείς.Απο τότε που εκείνη την υπέροχη μέρα κρατούσα στα χέρια μου το τέστ εγκυμοσύνης ,το οποίο μου έδινε την ελπίδα να γίνω μητέρα...η ζωή μου είχε αλλάξει.Ολα πήρανε μια άλλη διάσταση και τα συναισθήματα ήτανε εμποτισμένα μόνο με χαρά.΄Βλέπεις να ενσαρκώνεται η ευτυχία μπροστά σου και να γεμίζει με χρώματα η ζωή σου.
 Κατα την διάρκεια των πρώτων ημερών της ζωής του,αποκοιμιέσαι ακούγωντας την αναπνοή του και ο ύπνος σου παραμένει ελαφρύς,γιατί έχεις την ανυσηχία μήπως και δεν το ακούσεις.Θέλεις να είσαι πάντα δίπλα του για να νοιώθει ασφάλεια.Για να την νοιώθεις και εσύ.Με το πέρασμα του χρόνου παρατηρείς τις πρώτες αλλαγές,βλέπεις να μεγαλώνει...τα πρώτα χαμόγελα,το βλέμμα του που σε σκλαβώνει και σε μαγεύει.Και νοιώθεις την καρδιά σου να ''πετάει''.
 Μερικοί νομίζουνε οτι ο ερχομός ενός παιδιού σου αλλάζει την ζωή,επειδη δεν μπορείς πλεον να έχεις ελευθερία κινήσεων,δεν μπορείς να βγείς όποτε θές,δεν μπορείς να βρεθείς όσο συχνά θέλεις με τους φίλους,δεν έχεις ελευθερο χρόνο.Nαι....είναι αλήθεια,αδιαμφισβήτητα το μωρό σου χρειάζεται χρόνο,φροντίδα,προσοχή και πραγματικά η ζωή σου αλλάζει.
ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗΝ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΛΛΑΓΗ!!!
 Συνειδητοποιείς οτι η ζωή σου έχει αλλάξει,όταν ακόμα και αν βρίσκεσαι στο διπλανό δωμάτιο δεν μπορείς να μείνεις μακριά του.Οταν είσαι κουρασμένη και τα κλάματά του,γεμίζουνε το σπίτι...και μετά εκείνο να αποκοιμιέται και να υπάρχει μια σιωπή στο σπίτι,που την νοιώθεις αιώνια και την οποια ζητάς να σπάσει με το ξύπνημά του και να ξαναγεμίσει το σπίτι.Οταν αποκοιμάσαι θέλεις να ακούς την ανάσα του,επειδή ο ήχος της είναι η καλύτερη μουσική για εσένα.Η αναπνοή του φτάνει κατευθείαν στην καρδιά σου και ξεκουράζει και τους πιο μεγάλους σου κόπους.Οταν για να κοιμηθεί σφίγγει με το χεράκι του το δάκτυλό σου για να νοιώσει σιγουριά.Οταν το θηλάζεις και τα μάτια του εστιάζουνε στα δικά σου και δεν σε χάνουνε λεπτό...οταν με τα χεράκια του σε χαιδεύει γλυκά στο πρόσωπο.Οταν κάνει τα πρώτα του βήματα προς το μέρος σου και σ'αγκαλιάζει τόσο σφιχτά,δείχνοντάς σου το πόσο σημαντική είσαι για εκείνο.Οταν τα γέλια του σβήνουνε κάθε άλλη σκέψη απο το μυαλό σου.Οταν κλαίει και παρόλο που δεν μιλάει,ξέρεις τι θέλει και το καταλαβαίνετε μόνο οι δυό σας....σαν μια δική σας μελωδική συμφωνία.Οταν παίζοντας σου δίνει να καταλάβεις οτι για εκείνο σημαντικό δεν είναι το χτές ούτε το αύριο,αλλα το τώρα!Οταν γνωρίζει καινούργια πράγματα και εκπλήσετε... την ίδια στιγμή σε κανει να σκέφτεσαι την σημασία των απλών πραγμάτων στην ζωή.Οταν θές να αποθανατίσεις κάθε του στιγμή,κάθε μικρή αλλαγή και πιστεύεις οτι εκείνη είναι η ομορφότερη στιγμή στον κόσμο.Η ακόμα και οταν σε κάθε τι που κάνεις σκέφτεσαι πάντα εκείνο....να το κάνεις για εκείνο.Οταν θυσία δεν λογαριάζεις και ούτε κόπους φοβάσαι.Οταν στα μάτια του βλέπεις τον κόσμο σου όλο και το μόνο που ζητάς είναι να είσαι κοντά του.
 Το παιδί είναι Δώρο ΘΕΟΥ...είναι ΕΥΛΟΓΙΑ....είναι η ενσάρκωση της ΑΓΑΠΗΣ...
Δίνουμε την ζωής για εκείνα.......ΕΙΝΑΙ η ζωή μας εκείνα.

                                      

Αρθρο Georgia Ntaouka

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.