ΒΙΑΖΕΣΑΙ...

  Είναι η ημέρα βροχερή και στον γκρίζο ουρανό φαίνονται σκιές μαύρες σαν και αυτές της καρδιάς σου, μια σκιά που έχει απλωθεί και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το καλό απ’ το κακό. Βιάζεσαι, βιάζεσαι για οτιδήποτε χωρίς να σκεφτείς αν κερδίζεις ή αν χάνεις. Είσαι περικυκλωμένος από κολακείες ανθρώπων που δεν είναι άνθρωποι, σου δείχνουν το ψεύτικο χαμόγελο τους και εσύ ενώ ξέρεις ότι δεν είναι αληθινό τους εμπιστεύεσαι.
  Βιάζεσαι, βιάζεσαι για οτιδήποτε χωρίς να σκεφτείς αν κερδίζεις ή αν χάνεις. Τι κρίμα να χάνεσαι στις οφθαλμαπάτες και στην αγκαλιά μιας γυναίκας που ούτε καν την έχεις γνωρίσει, έτσι την φαντάζεσαι καλή στην καρδιά να σε καταλαβαίνει, να νιώθει εσένα και τις πληγές σου κι απ’ το αίμα σου να ζει να ανασαίνει… δεν είναι όμως έτσι. Έχεις γνωρίσει πολλές καρδιές αλλά εσύ ψάχνεις τη μία.
 Τι μουντός είναι ο ουρανός στη σκοτεινή ημέρα που φαίνεται νύχτα και ενώ είσαι εξαπατημένος ψυχικά και σωματικά είσαι χάλια είσαι πολλά κουρέλια πεταμένα εδώ και εκεί και περιμένουν τον σκουπιδιάρη να τα πετάξει στο καλάθι των αχρήστων.
  Βιάζεσαι, βιάζεσαι για οτιδήποτε χωρίς να σκεφτείς αν κερδίζεις η αν χάνεις.
Έχασες πόντους και είσαι πολύ πίσω, τόσο που δεν προλαβαίνεις το τρενάκι της γραμμής. Απελπισμένος οι σκέψεις μαστιγώνουν το σώμα σου μαζί και την καρδιά σου, την σφίγγεις αλλά δεν την πετάς την κρατάς και την φοράς πάνω σου, που ξέρεις ίσως σου χρειαστεί. Άλλοι ζουν και αναπνέουν χωρίς καρδιά αλλά εσύ είσαι η εξαίρεση μπορεί και να πεθάνεις χωρίς αυτή… και θα είσαι ο μόνος!
Βιάζεσαι, βιάζεσαι για οτιδήποτε χωρίς να σκεφτείς αν κερδίζεις ή αν χάνεις…
Βιάζεσαι και χάνεις… Βιάζεσαι!!!

Άρθρο: Βασίλης Μπαρλάκας