''.....Γεια σας,είμαι η΄Αννα,μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες.Ολες αυτές που γινόμαστε χίλια κομμάτια,αλλά όταν επιστρέφουμε στο λιμάνι μας,κλείνουμε με αγάπη τα παιδιά μας στην αγκαλιά μας και χαιδεύουμε την ψυχή τους.Σαν αυτές που τρέχουμε κάθε πρωί στην δουλειά αλλά στον δρόμο μετράμε στην σειρά τα όνειρά μας,ζωγραφίζοντας το μέλλον των παιδιών μας.Τόσα όνειρα γραμμένα με κόπο ζωής.Πέτρα,πέτρα χτισμένα στον δρόμο μας,με την σταθερότητα και τον μόχθο των δικών μας βημάτων.Δεν μας χαρίστηκε τίποτα.Παλέψαμε σε μια άνιση μάχη.Ειμαστε γυναίκες και ξέρουμε απο καθημερινές ,μικρές και μεγάλες μάχες.Και η μάχη που πρέπει να δώσω αυτήν την στιγμή,φαντάζει βουνό ανυπέρβλητο.Εχασα την δουλειά μου.....έχασα τα πάντα.Ομως αυτήν την φορά νοιώθω και την δύναμη που με έσπρωχνε στις μάχες να με εγκαταλείπει και να με προδίδει σαν άλλος Ιούδας.Μας πήρανε την ελπίδα και μαζί με αυτήν έφυγε και η δύναμη.Πως να κοιτάξω στα μάτια τα παιδιά μου και να μην δακρύσω,όταν ξέρω οτι σε λίγο καιρό δεν θα μπορώ να τους προσφέρω φαγητό και στέγη.Τα αγκαλιάζω και η καρδιά μου κλαίει τόσο πολύ που νομίζω οτι θα βγεί απο το σώμα.Τα παιδιά μου είναι ο κόσμος μου όλος,βγαίνει η καρδιά μου για εκείνα.Αίμα και κόπο δεν τα λογαριάζω.Τι έφταιξα και τιμωρούμε έτσι;Γιατί να μας τσακίζουνε έτσι;Γιατί επάνω στην δική μου πλάτη ρίξανε την δική τους την κρίση;Γιατί στην χώρα που μεγάλωσα και πίστεψα να ευδοκιμούνε οι Ιούδες και να οδηγούνε συνέχεια στον Σταυρό αθώους πολίτες;Δεν ζητώ ελεημοσύνη....την δουλειά μου ζητάω για να ταίσω τα παιδιά μου.Δώστε μου πίσω την ελπίδα και την δυνατότητα να βρώ εργασία και μην κάνετε την κατάσταση πιο μαύρη και αποπνικτική οδηγώντας σε όλεθρο τις ζωές μας.Μου υπενθυμίζεται κάθε μέρα με τα μνημόνιά σας οτι δεν πρόκειτε να βρώ αξιοπρέπεια και στάλα ελπίδας.Φοβάμαι την κατάσταση που πήρατε στα δικά σας αρπακτικά χέρια και ξεσκίζεται τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων.Είμαι μια μάνα άνεργη και η απόγνωση έχει χαρακώσει την ψυχή και το προσωπό μου...η αγωνία και η απόγνωση καθημερινός σύντροφός μου.Δώστε μου πίσω την ζωή μου και αυτήν των παιδιών μου,διότι η συγχώρεση δεν θα έρθει ποτέ για εσας τους πολιτικούς.Αλλά και η Φωνή και η Κραυγή όλων εμάς που κλείνουνε στην αγκαλιά τα παιδιά μας και ονειρευόμαστε το μέλλον τους,θα πέσει επάνω σας και θα είναι δυσβάσταχτη.Κάποιοι το είπανε οργή Θεού....και απο αυτό δεν γλιτώνετε....!!!''
αρθρο Νταούκα Γεωργία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.