Ένα αόρατο ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα σε κρατά και δεν αφήνει σώμα και μυαλό να περάσει ούτε καν τη ματιά σου. Ακινητοποιείσαι… περνούν στη σκέψη σου διάφορα και σαν ταινία που γεύεσαι ζεις και ‘συ την συγκλονιστική περιπέτεια μιας ξεχασμένης γενιάς…
Ενώ οι στάχτες είναι παντού εσύ χάνεσαι χωρίς να κουνηθείς λες και το σώμα είναι εδώ μόνο του χωρίς τη σκέψη. Μην περιμένεις φύγε θα δεις πολλά που δεν θέλεις, προσπάθησε να βγεις απ’ το τούνελ, βρες τη μυστική έξοδο και φύγε… γιατί αν μείνεις θα νιώσεις το παγωμένο υλικό ενός αγάλματος πάνω σου.
Μάρμαρο το σώμα πάγος η σκέψη ενώ η καρδιάς σου χτυπάει ζει τον πόνο μιας ξεχασμένης γενιάς. Φύγε και πες τους το να προσέχουν τα λάθη τους…
Το παρελθόν είναι μαύρο το παρών ζει και στο μέλλον ελπίζει να μην ξαναδεί την καμένη λεωφόρο βαμμένη με αίματα… αίματα μιας ξεχασμένης γενιάς !!!
Άρθρο: Βασίλης Μπαρλάκας
Βασίλης Μπαρλάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.