ΔΥΝΑΜΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ,ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ...

Αποφασισα να μοιραστω την ιστορια μου μαζι σας οχι γιατι ειναι τοσο τρομερη αλλα γιατι θελω να προσπααθησω να δωσω δυναμη σε γυνσικες με παρομοια προβληματα αλλα και σε ανθρωπους που αντιμετωπιζουν αλλου ειδους προβληματα μιας και δυστυχως ολοι εχουμε τη σημερον εποχη,Και ολοι τεινουμε να θεωρουμε το δικο μας πιο σημαντικο...Ειναι ομως????Μηπως θα πρεπε να κοιταξουμε καλυτερα και να δουμε οτι υπαρχουν ανθρωποι που αντιμετωπιζουν μη αναστρεψιμες καταστασεις και παραυτα ειναι πιο δυνατοι απο μας?Ετσι θα μαθουμε να εκτιμουμε ολα οσα εχουμε στη ζωη μας και να νιωθουμε τυχεροι!!!οσον αφορα αυτα που δεν εχουμε θα πρεπει να μαστε δυνατοι και να το πολεμαμε μεχρι να πετυχουμε τους στοχους μας!!!!

Και μεις εδω με τον αντρα μου ακομα αγωνιζομαστε και παραμενουμε αισιοδοξοι!!!και με την επιμονη και τη βοηθεια του θεου θα βγουμε νικητες!!!

Ολα ξεκινησαν πριν καποια χρονια,που υστερα απο χρονιες ενοχλησεις και πολλους γιατρους που κανεις δεν εβρισκε οποιουδηποτε ειδους προβλημα εισηχθη στο νοσοκομειο για να κανω μια λαπαροσκοπηση μπας και δουμε τι συμβαινει,ολα ηταν μια υποθεση ρουτινας ,θα εβγαινα αυθημερον...Παλι καλα που επιτελους καποιος γιατρος ειχε ακουσει τις διαμαρτυριες μου (ο τωρα γιατρος μου) και θελησε να δει τι δεν παει καλα!!!!Και λεω παλι καλα γιατι οταν πλεον ξυπνησα στο φορειο με ανυποφορους πονους και την ωρα να χει περασει επικινδυνα καταλαβα οτι κατι δεν πηγε καλα...Το πορισμα τελικα ηταν οτι επασχα απο χρονια σαλπιγγιτιδα η οποια ειχε γινει περιτονιτιδα ενα σταδιο πριν τη σηψαιμια...ολοι καταλαβαινετε τι σημαινει αυτο?αν δεν ειχε γινει αυτη η εισαγωγη ισως να μην ζουσα εγω τωρα.Η ιστορια ομως δεν τελειωνει εδω...υστερα απο ενα ανοικτο χειρουργειο και αφου δε γινοταν αλλιως αφαιρεθηκαν οι σαλπιγγες μου.

οι επομενες μερες και μηνες ηταν δυσκολοι μιας και δεν περιμενα ποτε μια τετοια εξελιξη αλλα και γιατι μετα απο αυτο ,το ενα προβλημα διαδεχοταν το αλλο και εγω μπαινοβγαινα στα νοσοκομεια αλλα και εκανα θεραπειες ολη την ωρα!!Παρολα αυτα θεωρω τον εαυτο μου τυχερο οχι γιατι ειμαι μαζοχα αλλα γιατι μεσα απο ολο αυτο εγινα πιο δυνατη και γνωρισα εναν υπεροχο ανθρωπο που με στηριξε και με βοηθησε οσο κανενας αυτη τη δυσκολη περιοδο της ζωης μου,τον γιατρο μου.Καταφερα να αντιμετωπισω τους φοβους μου απεναντι στην υπογονιμοτητα και να μη ντρεπομαι γι αυτο ,ουτε και να λυπαμαι τον εαυτο μου!!!δυστυχως ακομα υπαρχουν ταμπου...η ιδια μου η μανα ελεγε σε μενα το κακομοιρο το παιδι μου!!!!ε λοιπον ειμαι τυχερη που γλιτωσα και την καταθλιψη αλλα και την αυτοκτονια!!!!Ειχα τη ζωη μου και γι αυτο ημουνα τυχερη!!!!!!η εξωσωματικη διαδικασια ηξερα οτι ηταν δυσκολη αλλα με τη βοηθεια του γιατρου μου θα τα καταφερνα!!!ημουνα σιγουρη!!!!!

Υστερα απο δυο χρονια γνωρισα τον αντρα μου!!!Αμεσως αγαπηθηκαμε ,ερωτευτηκαμε και ταιριαξαμε!!!θελαμε τα ιδια πραγματα!!!Κ αι εγω ποτε δεν εκανα το λαθος να ντραπω και να του αποκρυψω πραγματα!!!Παρολο που πολλοι μου λεγαν να μην τα πω...τα ταμπου που σας ελεγα...ημουνα ειλικρινεστατη απο την πολλη αρχη της σχεσης μας!!!!!Μετα απο ενα χρονο παντρευτηκαμε...οχι εντελως αναιμακτα αλλα καναμε εναν ομορφο γαμο!!!

Ετσι περυσι 4 χρονια μετα απο εκεινο το χειρουργειο ξεκινησαμε την διαδικασια να κανουμε παιδακι!!!!Το αγχος μπροστα σε μια διαδικασια αγνωστη προς εμας δικαιολογημενο πιστευω!!!αλλα ημασταν αισιοδοξοι!!! θεωρουσαμε τη διαδικασια κατι ευκολο!!Ειχαμε σχεδον σιγουρη την επιτυχια...γι αυτο και η αποτυχια ηταν το μεγαλυτερο σοκ για μας αλλα ειδικα για μενα!!!!!καναμε ενα αστραπιαιο ταξιδακι στο λονδινο στο ξαδερακι μου (παντα διπλα μου να με στηριζει!!!υπεροχος ανθρωπος!!ενα ακομα καλο αυτου του αγωνα ειναι οτι θεωρω τον εαυτο μου τυχερο που εχω τον αντρα μου και 4 -5 ανθρωπους που μαγαπανε και τους αγαπαω πολυ) και μεσα σε λιγες μερες καταφερα να συνελθω και να ξανακερδισω την αυτο πεποιθηση μου και την αισιοδοξια μου!!!!

Δε θα μπω σε λεπτομερειες αλλα μετα απο αυτη ακολουθησαν αλλες 2 αποτυχημενες ivf αλλα και δυο αποτυχημενες fet!!!Kαι παω σε λιγο καιρο να κανω την 3 fet που πιστευω θα πετυχει!!!!Δε μενοιαζει να περιγραψω το χρονο που περασε που ηταν ο πιο δυσκολος της ζωηης μου.Αυτο που με νοιαζει ειναι να πω οτι παντα πρεπει να μην χανουμε την αισιοδοξια μας αλλα και τη δυναμη μας!!!!!Να συνεχισουμε να πιστευουμε οτι ο θεος θα μας χαρισει αυτο που θελουμε,ειτε αυτο ειναι ενα παιδι,ειτε κατι αλλο σημαντικο.Για να γινει αυτο ομως πρεπει να μαστε δυνατοι!!!!Και να προσπαθουμε να κραταμε απο ολο αυτο το ταξιδι που κανουμε για να πετυχουμε το στοχο μας μονο τα καλα!!!!και σιγουρα υπαρχουνε!!!!!Αν εχουμε την υγεια μας και τους ανθρωπους που αγαπαμε διπλα μας ολα θα πανε καλα!!!αρκει να το πιστεψουμε και να πολεμησουμε για να κανουμε τα ονειρα μας πραγματικοτητα!!!Εγω πιστευω οτι παντα πρεπει να βαζουμε και εμεις το χερακι μας και δεν μπορουμε να αφηνομαστε παντελως σε καποιον ακομα και αν αυτος ειναι ο καλυτερος γιατρος του κοσμου!!!!

Θα θελα να ευχαριστησω εσας που μακουσατε!!!και βεβαια θελω να ευχαριστησω τον αντρα μου που ειναι βραχος ακομα και οταν δε με καταλαβαινει απολυτα!!Το γιατρο μου που ειναι παντα διπλα μου και με στηριζει και κανει μια δυσκολη διαδικασια να περναει πιο ευχαριστα!!!!τη φενια που αν και μπεμπουλα δεν εχει φυγει απο διπλα μου!!!το βαφτισιμιο μου που παντα μου φτιαχνει τη διαθεση με ενα του χαμογελο και μια αγκαλια του!!!!!και φυσικα και τη μανουλα του τη μαριανθη που ειναι παντα φιλη μου και διπλα μου σε ολο αυτο!!!!!Και τελος το πατερα μου που αν και δεν καταλαβαινει και πολλες φορες με εχει ριξει ψυχολογικα οσο κανενας...εχει βαλει το λιθαρακι του!!!!!Και ακομα πιο πολυ το Θεο που με βοηθαει να ειμαι δυνατη και να μην εγκαταλειπω!!!!!!σας ευχαριστω ολους!!!Μην ξεχνατε ποσο σημαντικο ειναι να μην ξεχναμε τους ανθρωπους που μας αγαπανε!!!!!
ΑΡΘΡΟ:Alkistis Tsipa